De 1e etappe

We hebben het warme huis van Linda Lee verlaten. We hebben koers gezet naar Stewartville waar we de huisgenoot van Els, ook Linda geheten, hebben opgezocht. Onderweg naar haar alvast een motelletje gescoord. We slapen de eerste nacht in Rochester. Het weerzien met de andere Linda was ook erg hartverwarmend. We hebben heerlijk gegeten bij een Italiaans restaurant. Het landschap tot nu toe is erg vlag en eigenlijk wel te vergelijken als bij ons. Morgen vervolgen we de reis richting De Smet en hopen het Laura Ingalls museum te zien.

Speciaal voor Yvon en Esmeray

Helemaal gelijk heb je Yvon, hier is de locatie waar we zijn. Elke dag is een beetje lastig omdat we al vanaf dinsdag hier verblijven. Zondag uiterlijk vertrekken we weer verder richting Rushmore Park. Tot nu verblijven we bij mijn lerares, ze is zojuist vertrokken naarFlorida en wij blijven nog eventjes in haar huis.

Groetjes Els

Mississippi

Donderdag 29 maart heeft Linda ons meegenomen Down Town naar Minneapolis. We hebben een lange wandeling gemaakt over diverse bruggen over de Mississippi. De kracht van het water wordt daar nog iedere dag gebruikt om elektriciteit op te wekken. Inmiddels heeft Minneapolis ook een sky line. Vervolgens zijn we nog door St. Paul, de twin city van Minneapolis gereden. We hebben de dag afgesloten op verzoek van de dames bij KFC. De kenners weten wat daar voor fantastisch gezond voedsel wordt geserveerd.

1979 Foreign Exchange student revisits her past connection to Kennedy HS

Elizabeth (Els) Rietdyk (right) was a young 16-year-old foreign exchange student from Holland in 1979, when she last visited the U.S and Kennedy High School. Els recently returned to the U.S. for the first time since then. She visited with Linda Lee, who at that time was Els's German teacher at Kennedy. Linda Lee is now the district secondary curriculum coordinator. Els explored her past through the 'window' of the 1979 Kennedy Profiles yearbook, while visiting the JFK Library. See more pictures from her visit here. Geen woord teveel, als het goed is wordt je doorgelinkt naar nog meer foto`s. Voor mij was het in iedergeval er leuk om het weer te zien..

Auto

Na een ietwat harde landing, door de wind, toch veilig geland in Minneapolis. Na wat indringende vragen door een ietwat norse douanier de USA binnengelaten. Met een trammetje zonder machinst 300 meter verplaatst naar de autoafhaalbalie. Redelijk ongeinteresseerd vrouwtje neemt de paperassen door en ja hoor, het voorspelde aansmeren begint. Wij overtuigen haar dat we echt niets meer nodig hebben uit haar "modewinkeltje" en dan staan we opeens in een grote parkeergarage. Een zevental auto's staan met de achterklep open gereed. Een andere dame (veel aardiger) roept : "Zoek er maar 1 uit en have a nice day, the keys are on the dashboard". Nou ik was op slag verliefd op een knalrode Dodge. Deze keer drijf ik mijn zin door en voor ik het goed en wel besef stuur ik de automatisch geschakelde bolide al de eerste straten van de Twincity's in. Amper een uurtje later, na een Mc Donalds koffie arriveren we bij Linda Lee in een prachtig stadje, geheten Lino Lakes. We worden zeer gastvrij ontvangen en de eerste big pizza verdwijnt in de oven en daarna in onze gretige mondjes. Terwijl ik dit schrijf is het 3.15 plaatselijke tijd en heeft de biologische klok nog wat moeite om zich aan te passen. Ik ga even stiekem in de garage kijken of de blinkende Dodge er nog staat.

Hoe laat gaat t vliegtuig meneer?

Echt niet te geloven!!! Het is weer echt ik vlieg mijn dag ofzo. Zoals sommige weten heb ik meestal wat als ik ga vliegen, en ja hoor het is weer eens zover!
Vette vertraging omdat er een monteur langs komt om iets te repareren! Een advies ga niet met mij op vliegvakantie haha. Of mischien is het wel juist super spannend. Vooralsnog hebben we nu een uur vertraging, www.klm.nl voor een formuliertje:-) (wil geld terug  zoals al onze nsreizigers!):-)

Bijna alles staat klaar.

Spanning

Minder dan 24 uur voor vertrek voel je toch een soort (gezonde) spanning. We hebben inmiddels ingechecked. Dit gaat toch wel gemakkelijk. De koffers staan klaar. Sommige kleding gaat mee maar komt niet meer terug. Weggooikleding. Daar komt als het goed is wel weer wat nieuws voor terug. Zo'n dag voor vertrek is verder wat rondhangen en nog een ouderwets Hollands prakkie koken. Balletje gehakt en spruitjes. Enfin gezond voer, want dat kan de komende weken wel eens minder gaan zijn.
Volgende bericht is hopelijk vanuit Minneapolis, na een goede vlucht en voet op Amerikaanse bodem. Oef, toch wel spannend.

Volkslied

Voor Els is de sabbatical al begonnen. Ik mag nog even door tot donderdag. Het komt nu wel erg dichtbij. Het To Do lijstje wordt steeds korter. En ja Rob, het heeft mij ook verbaasd maar ik mag Anerika in. Gisteren hebben we het volkslied gerepeteerd, want je weet maar nooit wat je tegenkomt. Mijn dochter vond het erg mooi omdat het gecomponeerd werd door Nich & Simon, wie dat ook mogen wezen.
Er zijn ook beelden van maar ik ben nog niet zo handig om die hier op te zetten, wie weet komen ze nog een keer.

ESTA

Om Amerika in te mogen heb je een zogenaamd ESTA formulier nodig. Kwestie van invullen, paspoortnummertjes en zo en nog even dokken: 2x 14 dollar met de credit cards en de toestemming verschijnt vanzelf op het scherm. (Mits je geen enge ziektes hebt of lid bent van criminele organisaties)
Enfin, de papierwinkel is geregeld.

Voorpret

Oké. eindelijk onze blog is een feit. Het duurde in totaal 1 minuut ofzo ;-)
Het aftellen is nu echt begonnen, minder dan 3 weken nog in Nederland en dan gaan we voor 6 hele weken de hort op.